RUGGENPRIK
Met volle tegenzin ging ik samen met m’n moeder op maandagochtend richting het ziekenhuis.
Ik kreeg een eigen kamer toegewezen op de afdeling en er werd bloed afgenomen. Hiermee werd bepaald of de ruggenprik gegeven mocht worden. Al snel was de uitslag bekend, deze was heel netjes en dus kon de prik doorgaan. Na ongeveer een uurtje wachten kwam dan eindelijk neuroloog. Ondanks dat ik valium had genomen was ik erg zenuwachtig en onrustig. De neuroloog was dit keer weer een nieuw gezicht voor mij en ook had ze 2 assistenten mee genomen. Iets wat ik eigenlijk helemaal niet fijn vind als ik zo gespannen ben maar vooruit, ze mochten wel even meekijken. Ze begon snel met de prik maar ze prikte mis, en dit voel je meteen! AUW! Daarna probeerde ze het nog eens en kreeg ik te horen dat ik toch niet goed lag en bedacht ze dat ik me wel even in een betere positie kon brengen terwijl de naald al in mijn rug zat. Nou ik kan jullie vertellen: probeer dit maar gewoon NIET! Het hielp namelijk niets, deed enorm pijn (ken je die zenuwschokjes bij de tandarts? Juist die, maar dan in je rug…)en ze trok de naald er weer uit. Waarna m’n moeder meteen zei: ‘Bel maar iemand anders want dit gaat echt niet lukken zo!’
Trillend en scheldend lag ik toen te wachten op de volgende neuroloog. Na ongeveer een kwartiertje kwam hij en binnen 5 minuten had hij het klusje geklaard. Geen gedoe en ook veel minder pijnlijk dan bij de eerste. Ruggenprikken geven is blijkbaar toch een kunst en ik ben WEER een trauma rijker…
PILLEN
Na de prik moest ik nog 2 uurtjes blijven liggen en kreeg ik alle pillen voor de komende maand. Het plan was namelijk om pas op 28 oktober terug te komen voor bloedcontrole. Met bijna 200 pillen verlieten we 2 uur later het ziekenhuis. Ik kreeg een uitdraai van de bloedwaardes mee en zat dit aandachtig te bestuderen toen we richting de auto gingen. Ik zei toen al tegen m’n moeder dat m’n leverwaarden aan de hoge kant waren, maar ging er vanuit dat dit bekeken was door de artsen dus mocht er van mezelf niet te veel over in zitten.
HOGE LEVERWAARDEN
Toch werd ik dinsdagmiddag gebeld door de zaalarts. Er was overleg geweest over mij en de artsen waren tot de conclusie gekomen dat mijn leverwaarden te hoog waren (goh, ik kan bijna zelf arts worden 😉 ). Ik moest helaas vrijdagochtend terugkomen voor bloedcontrole om te kijken of de waarden nog verder zouden zijn opgelopen. Dit kon namelijk komen door mijn laatste zware kuur, maar de nieuwe pillen zouden dit ook nog enorm kunnen verhogen. Vrijdagochtend ben ik weer gaan bloedprikken en eind van de middag kreeg ik helaas van de zaalarts te horen dat de waarden meer dan verdubbeld waren. BAM. Kl*tezooi! Ik moest stoppen met de pillen en op maandag weer terugkomen voor bloedcontrole.
Het weekend was ik totaal niet rustig door dit ‘slechte’ nieuws en voelde ik me ook helemaal niet lekker. De zaalarts vertelde me wel dat hoge leverwaarden op zich niet gevaarlijk zijn. Dat dit vooral te maken heeft met alle medicatie die dit orgaan te verwerken krijgt en dat dat soms teveel is. Dus over mijn lever op zich zat ik niet zo in, wel over het feit dat ik EINDELIJK wat meer rust zou krijgen maar vervolgens blijft er toch steeds onzekerheid en moet ik maar steeds weer terugkomen naar het ziekenhuis. Dat was niet wat ik van deze fase verwacht had.
FYSIO
Maandagochtend ging ik dus weer terug naar het ziekenhuis voor bloedcontrole. Daarna had ik mijn intake bij de oncologische fysiotherapeut. En dit was na alles wat er afgelopen week was gebeurd echt even iets positiefs, eindelijk een stap vooruit! Ik ga nu 2x per week trainen bij de fysio en ze maken daar een schema naar mijn wens. Zodat ik heel langzaam weer wat krachten terugkrijg. Het verbaasde me hoeveel kracht ik nog had bij de oefeningetjes die we deden, de fitgirl zit dus echt nog wel in me 😉
UITSTEL
Helaas was dit positieve gevoel maar van korte duur want de zaalarts belde me met het nieuws dat de leverwaarden nog meer waren gestegen ondanks de stop van alle chemopillen. HUH? Blijkbaar is dat dus mogelijk….
Nu hebben we afgesproken dat ik een hele week geen pillen ga slikken en dat ik volgende week maandag maar weer langskom voor bloedcontrole en aan de hand van die uitslag bepalen ze dan wat er gaat gebeuren met mijn kuur.
Al met al ben ik dus even niet zo blij, ik had zo gehoopt dat het allemaal in iets rustiger vaarwater zou komen en dat ik me ook echt al iets beter zou voelen dan nu, maar helaas…..
