Zo dat is weer even geleden! De tijd gaat snel! Alweer 4 maanden geleden slikte ik mijn laatste pillen, wat een bijzondere dag was dat en wat een bijzonder verrassingsfeestje had ik een week later ♥ Lange tijd vond ik het niet nodig om een blog te schrijven, wat moet ik zeggen? Gaat het goed of valt het me tegen? Ik wist het even niet te verwoorden.
Het gaat vaak goed
Tot nu toe gaat het vaak verbazend goed. Mijn energielevel stijgt met de dag, mijn conditie gaat met sprongen vooruit, ik sport heel veel, ben inmiddels 21 prednisonkilo’s lichter (weer bijna op mijn oude gewicht) en ik heb begin oktober mijn eerste 5km hardloopwedstrijd gelopen. Alles bij elkaar een hele overwinning al zeg ik het zelf.
En soms wat minder
Toch zijn er ook nog momenten dat ik baal, ik had laatst oorontsteking en nu een flinke verkoudheid, allemaal kleine dingetjes die nu ineens veel langer lijken te duren dan voordat ik leukemie kreeg. Niet gek als je je bedenkt wat mijn lichaam allemaal al te verwerken heeft gehad, maar ik kan er wel van balen. Toch zijn dat echt mini probleempjes en vind ik dat ik me daar niet druk over mag maken. Een ander ding is als ik bijvoorbeeld langer dan een uur bezig ben op mijn laptop of als ik iets heel geconcentreerd moet lezen is dat nog lastig. Ik zou willen dat dat anders was, dat ik gewoon weer aan het werk zou kunnen, me fulltime kon focussen, maar helaas heeft dat tijd nodig.
Ik denk absoluut dat dit geen blijvend probleem zal zijn en dat ik in mijn handjes mag knijpen met het feit dat ik (tot nog toe) geen blijvende schade van de chemo heb. Die concentratie is denk ik een kwestie van weer langzaam aan weer opbouwen.
Ook merk ik dat ik niet zonder goede nachtrust kan en is een vast slaapritme essentieel, opzicht geldt dit natuurlijk voor iedereen maar ik merk dat ik hier veel meer moeite mee heb dan voordat ik ziek werd.
Bloeduitslagen
Inmiddels heb ik 3 controles gehad en alle keren was de uitslag extreem goed (unicornpowerrrrrr). Mijn hb is steeds boven de 9! Die controles blijven natuurlijk spannend en het liefst kom ik helemaal niet meer in het ziekenhuis, zolang ik geen controles heb ben ik er ook bijna niet meer mee bezig. Gelukkig heeft mijn arts me nu de vrijheid gegeven om zelf te bepalen wanneer ik weer op controle wil komen. Dit ook omdat hij uitlegde dat leukemie toch niet precies te vatten is bij een 3- of 6 maandelijkse controle zoals bijvoorbeeld voor een tumor wel heel goed zou werken. Acute leukemie is namelijk letterlijk zo acuut dat ik een recidief vanzelf wel merk. Daar wil ik absoluut niet van uitgaan en ik wil me vooral richten op de toekomst. Op alle mooie plannen die we hebben… Maar daarover in een volgende blog meer.
Heel veel liefs!
