Soms zijn er weken dat ik bijna niet weet hoe ik alles uit mijn ‘wilde’ ziekenhuisleven in een blogpost moet verwerken. Afgelopen week was dat totaal niet het geval. Ik bracht eigenlijk van zaterdag tot donderdag door in horizontale modus op de bank en in bed.
M’n lichaam had enorm last van de MTX-kuur van de week ervoor. Vermoeid, zware hoofdpijn, een koortslip, trillerig, lamlendig, veel slapen en drinken door een rietje. Joost nam me af en toe mee voor een rondje door het Griftpark maar meer dan dat deed ik niet.
Feest
In het ziekenhuis weten ze er altijd wel weer een ‘feest’ van te maken dus neem ik jullie graag even mee naar donderdag, de enige dag dat ik deze week naar het ziekenhuis moest.
Mama en ik crosste met rolstoel naar de afdeling, daar aangekomen werd ik meteen door de verpleging aangesproken op mijn lip: ‘ Zo wat heb jij nou? ‘ Omdat ik me helemaal niet lekker voelde was ik meteen geïrriteerd. ‘Ja goeie vraag wat ik heb, de chemo heeft m’n lip kapot gemaakt denk ik…’
Er werd bloed afgenomen, ik kreeg een nieuwe pleister over mijn lijn en moest daarna even wachten voor de beenmergpunctie.
Beenmergpunctie
Al snel was ik aan de beurt en mocht ik het ‘beenmerghok’ in. Ook deze arts begon weer: ‘Jeetje je lip ziet er niet goed uit.’ ‘Nee dat klopt, komt door die chemo die jullie me geven….’
Ik mocht gaan liggen op het bed en eigenlijk had ik de pijn van een beenmergpunctie uit mijn geheugen verbannen. De arts begon met de verdoving, een spuit van ongeveer 30 seconden in het borstbeen. Na die 30 seconden moest ik zo enorm huilen: AUW AUW AUW wat een kl*te gevoel!! Ineens wist ik weer hoe zeer deze prik deed, mijn god. Mama was gelukkig bij me en hield m’n hand vast. Ik trilde en zweette echt enorm door de pijn en toen moest de punctie nog beginnen. Wat een feest. De verpleegkundige die daarvoor begon over m’n lip kwam ook nog even binnen maar zag dat ik enorm overstuur was en ging de kamer weer uit.
Al snel pakte de arts de holle naald en prikte hiermee door mijn bot, dit gevoel kan ik niet goed beschrijven maar ik neem aan dat jullie snappen dat dit alles behalve een pretje is. Toen de naald erin zat begon het opzuigen van het beenmerg. Dit voelt alsof je ribbenkast even twee maatjes kleiner gemaakt wordt, wat een hel. Ik kon niet meer stoppen met huilen en snap ineens de term ‘door merg en been’. Volgens mama maakte het niets uit dat ik zo huilde, toch voelt het echt als falen als je zo kapot ligt te gaan en er 4 mensen boven je bed staan. Na een paar minuten had de arts genoeg beenmerg opgezogen en was het klaar en kreeg ik een mooie pleister. ‘Goed gedaan hoor meisje’, ja enorm bedankt voor deze marteling…
Ik had al een trauma door de allereerste ruggenprik maar nu heb ik ook nog een trauma door deze enorm pijnlijke beenmergpunctie. 🙁
Nummertje 34534454
Na een paar minuten bijkomen stond ik op, heel het bed was nat van het angstzweet, oeps. Ik liep met mama terug naar de dagbehandeling omdat ik de zaalarts nog even wilde spreken over mijn lip. De verpleegkundige vroeg: ‘Ben jij klaar of heb je nog wat van ons nodig?’ Sorry? Ik ben net bijgekomen van de hel en je stuurt me nu een soort van weg zonder te vragen of het wel een beetje met me gaat? Ik voelde me zo’n nummertje! Ik zei dat ik nog niet klaar was omdat ik de arts nog wilde spreken ze keek om zich heen en zei ‘nou ga dan daar maar even zitten’ op een toon van; eigenlijk hebben we geen plek maar vooruit.
Gelukkig kwam de arts snel kijken bij mijn lip. Ze vond het er niet helemaal oké uit zien dus ze wilde toch nog even wachten op mijn bloed uitslagen. Prima, we wachten wel weer even. Toen kwam de verpleegster weer: ‘is de arts al bij je geweest?’ Weer op een toon van kan je al gaan, we hebben die stoel nodig. Zucht, wat voelde ik me welkom zeg. Gelukkig zat ik daar voor de lol te wachten, dat scheelt…. 🙂
Herpes?! Ja tuurlijk joh
De arts kwam terug en vertelde dat het bloed er allemaal keurig uit zag dus dat het een herpesvirus was(door lage weestand) en ik mijn antibiotica moest verdubbelen en ik kreeg een verdovende zalf mee. Tuurlijk, kan er ook nog wel bij!
Tot zover mijn hel van een donderdagochtend, daarna ben ik lekker bij papa en mama in de tuin in de zon gaan zitten en heb ik de ochtend maar achter me gelaten en genoten van de zon. 🙂
Uitslag
Aanstaande donderdag hoef ik pas terug voor de uitslag van de punctie en als deze uitslag goed is start ik vrijdag al meteen met kuur 4.
Gelukkig gaat het sinds gister weer helemaal ‘goed’ met me en trekt de koortslip langzaam weg. De aankomende dagen kan ik even rustig wat leuke dingen doen en dan weer op naar de volgende kuur!
