Woow, wat een lieve reacties op mijn eerste blog! Dit geeft zoveel kracht, steun en vechtlust om er keihard voor te gaan, het zal een lange weg worden maar met al jullie steun ga ik er zeker komen!
Vrijdag startte de dag met een beenmergpunctie (er wordt dan met een naald door het borstbeen geprikt en hier wordt dan beenmerg uit opgezogen om te kunnen vaststellen of de chemotherapie aanslaat).
Mijn vader, altijd al een held met bloed, was erbij om mij bij te staan tijdens dit onderzoek. De pijn was vervelend, maar het geluid van de naald door mijn borstbeen werd paps net even teveel en hop daar lag hij. Knock-out op de grond. Mijn pijn was ineens weg, PAP LEEF JE NOG? Gelukkig viel hij niet verkeerd op zijn hoofd en was hij ook binnen 2 seconden weer bij maar zoals ik al vertelde, saai wordt het niet hoor bij ons daar zorgen we wel voor! Na heel wat gelach van de artsen en verpleegkundigen konden we er zelf ook enorm om lachen en was het voor mij een goede afleiding tijdens de punctie 😉
Daarna startte gelijk de chemo, hiervoor lag ik ongeveer 2 uur aan het infuus maar verder merk je daar gelukkig niets van.
Om 4 uur kwam de arts terug met de uitslag van de punctie, deze was gelukkig erg positief: voor het starten van de kuur was 86% van de blasten kwaadaardig en nu slechts nog 1% en daarnaast waren mijn bloedwaardes ook nog steeds erg goed.
De eerste kleine overwinning is dus binnen: de chemo slaat heel goed aan! Ik zeg steeds dat ik keihard ga vechten, maar zo hard, dat hadden we dan weer niet verwacht! Dit heeft ook mede te maken met de topconditie die ik heb opgebouwd door al het sporten zeggen de artsen. Dat de chemo zo goed aanslaat zal verder geen veranderingen geven in de behandeling maar het idee dat de chemo zo goed zijn werk doet ondanks dat ik er zelf niks van voel (de vervelende bijwerkingen) is een heel fijn gevoel.
Zaterdag ben ik voor het eerst samen met Joost even buiten gaan lopen, en het klinkt voor jullie misschien heel ondenkbaar maar: HALLELUJAH, wat is frisse lucht fijn na bijna 2,5 week binnen geweest te zijn! Ik heb als een kind zo blij even heel diep in en uit staan ademen, FRESH AIR! Echt een heerlijk moment 🙂
Zoals ik vertelde heeft de vorige ruggenprik me nogal wat ellende bezorgd.Daarom besloten de artsen deze van vrijdag naar maandag te verplaatsen, zodat mocht ik me weer snel heel naar gaan voelen, dit zo snel mogelijk verholpen kon worden.
Dit is dus gister gedaan en dit keer mocht ik de prik liggend ondergaan, wat een stuk prettiger was dan zittend omdat je hierbij toch minder spanning kan zetten op je rug en de spierpijn erna ook vrijwel wegblijft. De prik was gelukkig snel voorbij en viel me alles mee nu is het wel even afwachten of het hersenvocht niet alsnog zal gaan lekken. Gister merkte ik na de prik wel dat er gerommeld was in mijn rug en voelde ik me erdoor ook niet erg fijn, maar ik ben vooral plat blijven liggen en tot nu heb ik gelukkig alleen wat lichte hoofdpijn. Dus laten we hopen dat dit het enige zal zijn voor nu 🙂
Het noro-virus is sinds vanochtend ook weer over dus na bijna een week mogen eindelijk de deuren weer open en heb ik niet meer het gevoel dat ik in een gevangenis zit…
Oh en mocht na het lezen van mijn verhaal nog twijfelen om bloeddonor te worden, DOEN! Voor een gezond mens een klein moeite, voor zieke mensen zoals ik letterlijk van levensbelang! Aanmelden kan via www.ikgeefbloed.nl
Vrijdag kom ik waarschijnlijk met meer goed nieuws! Tot dan!
Liefs,
Viora
