Het is weer even geleden dat ik wat van me heb laten horen en meestal is dat een goed teken. Het klinkt raar maar ik ben dan een beetje inspiratieloos voor een nieuwe blogpost 🙂 ‘Zal ik iedereen vermoeien met dat het wel stabiel gaat nu? mwaaa….’
We zijn een week naar Lanzarote geweest om even helemaal op te laden en weg te zijn van alles. Dat opladen vond ik nog heel moeilijk. In mijn hoofd is vakantie namelijk altijd: genieten, doen wat je wil, geen zorgen, blijheid en ga zo maar door. Maar helaas, dat was nu toch even anders. Ik had gehoopt om mijn leukemie in Nederland achter te laten en zorgeloos in het vliegtuig te stappen. Natuurlijk kan dat niet.
Ondanks dat heb ik er het beste van proberen te maken. Gingen Joost en m’n vader hardlopen, ging ik lekker in de zon liggen met een boekje. Ook niet verkeerd 😉 De eerste twee dagen had ik wel echt moeite met mijn rust vinden, de reis had me toch wel compleet uitgeput. Ook zat ik tijdens de vakantie precies in mijn prednison-week wat toch altijd een zware week voor me is. Ondanks alles hebben we een super fijne vakantie gehad en gaan we over 3,5 week alweer naar Ibiza!
Hoe is het nu verder met me?
Deze vraag blijf ik heel moeilijk vinden, maar krijg ik wel dagelijks te horen… Eigenlijk gaat het op het moment best wel ‘prima’. 1x per maand moet ik naar het ziekenhuis voor controle van mijn bloed en het ophalen van de medicijnen, that’s it.
Ik slik nog elke dag chemopillen en ook gebruik ik nog steeds prednison. De prednison moet ik nog 5 keer een week (dus tot augustus elke maand een week, snap je het nog?)
Ik hoop dat ik me weer iets meer mezelf ga voelen als ik klaar ben met de prednison. Ik weet dat ik niet mag zeuren (want ja, het komt vanzelf weer goed…) maar ik HAAT de prednison kilo’s.
Ik ben weer een beetje aan het sporten en dingen doen in huis gaat me ook weer veel beter af. Helaas ben ik nog helemaal niet aan het werk. Iets wat ik heel graag wel weer zou willen maar wat me aan de andere kant ook nog erg tegenstaat omdat ik weet hoe zwaar het zal zijn. Ook merk ik dat ik echt heel graag iets zou willen doen om anderen te helpen die eenzelfde proces moeten doorlopen, misschien online misschien in real life, dat weet ik nog niet. Het lijkt me heel fijn om anderen te helpen, zeker omdat ik zo vaak te horen krijg dat jullie mij als een voorbeeld/inspiratie zien. Blijf ik zelf heel gek vinden maar dat ter zijde.
12 april heb ik weer een controle, dus maar weer even duimen dat alles nog steeds helemaal oke is!
