Zoals ik vorige week vertelde was het nog even spannend of ik afgelopen dinsdag mocht starten met de 2e chemokuur omdat mijn lever- en galwaarden iets verhoogd waren. Ze gaf toen aan dat het iets was waar ik me geen zorgen over hoefde te maken en dat deze waarden dinsdag heel waarschijnlijk gewoon goed zouden zijn.
Die zorgen heb ik dus ook aan me voorbij laten gaan en ik heb vooral genoten van de dagen na woensdag. Ik voelde me steeds beter, heb veel bezoek gehad van vriendinnetjes en ben afgelopen zondag zelfs naar FC Utrecht – Willem II geweest met Joost (heel leuk om weer even terug te zijn op m’n oude werkplekje). Dit was echt heel gezellig en zelfs ik vond het spannend, dat zegt genoeg toch?!
Maandag ging ik naar het ziekenhuis voor bloedafname en het verzorgen van mijn lijn. Ik zou ‘s middags gebeld worden door de arts over de uitslag dus we mochten snel weer naar huis. Helaas was er blijkbaar een miscommunicatie geweest tussen de arts en de verpleging en had er bloed geprikt moeten worden in plaats van bloed gehaald worden uit mijn lijn. Zoals wel gebeurd was. De arts belde me met het nieuws dat ze nog steeds verhoogde waarden zagen in zowel mijn lever als galwegen maar dat dit geen goede meting was omdat het bloed uit mijn lijn afwijkende waarden kon geven dus ik moest me dinsdag om 8 uur weer melden om bloed te laten prikken en mocht het dan alsnog gewoon goed zijn zou de kuur starten en daar ging ik stiekem dan ook gewoon van uit.
Dinsdagochtend was ik om 8 uur weer in het ziekenhuis en werden er bij de bloedafname 2 buisjes bloed afgenomen. De uitslag zou ongeveer 1.5 uur later komen dus kreeg ik voor die tussentijd even een bed in de zaal om te wachten. In die tijd heb ik mijn moeder (waarmee ik samen Herensokken.nl heb voor iedereen die dat nog niet wist 😉 even een kleine cursus ‘artikelen op de site zetten’ gegeven. Zo blij als een kind was mam toen ze het in 1x snapte 🙂 Cursus geslaagd dus!
Daarna kwam de arts bij ons, helaas met slecht nieuws: de waarden van zowel de lever als galwegen waren inderdaad nog steeds verhoogd (200 waarbij 35 normaal is) dit kwam volgens hem met 80% zekerheid door de chemo en alle andere medicatie. Toch wilde hij graag dat er een echo gemaakt werd vrijdag en ik moest per direct stoppen met alle medicatie zodat ze vrijdag in het bloed weer zouden kunnen zien wat dit deed voor de waarden. De kuur werd sowieso een week uitgesteld.
Ik was echt enorm teleurgesteld en verdrietig omdat ik dit even niet zag aankomen. De arts van vorige week (helaas weer een andere arts) had me zo gezegd dat ik me echt geen zorgen hoefde te maken en dat ik dinsdag gewoon zou starten. Deze arts gaf me toch een heel ander gevoel, niet dat er iets mis zou zijn met mijn lever maar wel dat het echt wat langer kon duren tot de lever weer normaal zou zijn en dat dat gewoon letterlijk wachten was. Met m’n ziel onder m’n arm dan maar naar huis en wachten tot vrijdag…
Gelukkig voelde ik me lichamelijk heel goed (eindelijk zijn mijn oren weer een beetje normaal en hoor ik weer iets!) dus heb ik me er maar overheen gezet dat ik moest wachten tot vrijdag en ben weer lekker veel met vriendinnen of Joost gaan lunchen, koffie drinken en eten. (ja m’n leven bestaat nu vooral uit de geluksmomentjes rond etenstijd haha)
Joost had zich al vrij snel nadat ik de diagnose leukemie kreeg opgegeven als bloeddonor, dus donderdagavond was zijn eerste afspraak bij de bloedbank. Ik vond het natuurlijk reuze interessant om eens de andere kant van het verhaal te zien. Normaal ben ik de ontvanger van al het bloed maar ik was enorm benieuwd hoe dat nou allemaal gaat bij de bloedbank. Omdat Joost niet de grootste held is met naalden (hoe lief dat hij zich toch heeft opgegeven, jaja mijn grote held) ging ik mee. In de bus naar de bloedbank vroeg hij nog heel schattig: ‘Het is toch geen grote naald he? ‘.
Aangekomen bij de bloedbank ging er meteen een jongen voor onze neus bijna knock-out en werd afgevoerd op een bed, dus dat was voor Joost een heerlijk begin…. Maar m’n topper deed het super, hij kreeg een kort intake gesprek, z’n HB-waarde werd gemeten en was 9(konden we maar onderling wat van deze puntjes aan elkaar geven, was zo makkelijk geweest) en er werden 4 buisjes bloed afgenomen. Binnen 4 weken krijgt hij een oproepkaart thuis gestuurd en mag hij langskomen voor het echte werk.
Dus mocht je door dit verhaal ook interesse hebben gekregen, geef je op via www.ikgeefbloed.nl (Ja daar word ik heel blij van en veel van mijn vriendinnetjes gingen je al voor! 🙂 ) en als je dan toch bezig bent en onder de 50 jaar, je opgeven als stamceldonor (Joost is het ook al) kan via www.matchis.nl (DOEN DOEN DOEN!!)
Vanochtend mocht ik dan eindelijk terug naar het ziekenhuis. (klinkt bijna alsof het leuk is daar he?!) Ik had er geen goed gevoel bij maar toch ging ik samen met paps vol goede moed om half 8 de auto in. Weer bloedprikken en vandaag ook een echo van de buik. Ik had gehoopt dat de echo mee zou vallen maar mijn buik is al weken heel gevoelig dus helaas deed het enorm veel pijn en ook moest ik steeds verplicht m’n adem inhouden, wat in mijn geval nog best een klus is. Ik denk dat ze wel bijna een half uur bezig geweest zijn want nadat de assistent bezig was geweest wilde de arts zelf ook nog even lekker op mijn buik duwen. Dacht ik klaar te zijn maar nee hoor…
Die arts vond ik niet zo aardig want ze begon met de vraag: ‘Hoi, je hebt leukemie gehad toch? ‘ Dus ik zei zo vriendelijk mogelijk: ‘Nou gehad, ik weet het pas sinds januari dus was het maar gehad’. Toen vroeg ze hoe ik erachter was gekomen en dat ze mijn vorm van leukemie niet kende. Nou vriendinnen zijn we niet geworden zal ik maar zeggen 😉 Gelukkig zei ze vrij snel dat ze niks geks zag op de echo en dat ze een verslagje zou maken voor mijn eigen arts.
Dus na de echo ging ik naar mijn eigen afdeling terug en daar kwam mijn eigen arts gelukkig snel met de uitslag. Terwijl hij nog op de gang liep zei hij heel vrolijk ‘Het is goed hoor!’ YES! We mochten even mee een kamertje in en hij vertelde ons dat de leverwaarde inmiddels was gedaan van 200 naar 100 en dat ik aankomende dinsdag dus mag starten met de volgende kuur. Ook bevestigde hij dat er geen gekke dingen te zien waren op de echo en hij heeft me wel 6x gerustgesteld dat er echt niks geks was aan m’n lever maar dat de verhoogde waarden echt door alle medicijnen komen.
Met goede moed dus het weekend in en dinsdagochtend om half 10 moet ik terugkomen en zal de kuur dus wel echt gaan starten! Ik hoop dat ik me weer net zo goed door deze kuur heen vecht als door de eerste! We gaan het zien 🙂
