Blog | Leukemie

Mijn behandeling zit erop!

Wooow, het is gewoon ‘klaar’….Ik weet nog goed toen ik slaagde voor mijn havo en ook een aantal jaar later afstudeerde: ik stond samen met m’n vader en moeder te springen in de woonkamer en rondjes te rennen en ik riep alleen maar YES!!!! Mijn diploma’s gaven me namelijk de garantie dat ik NOOIT meer hoefde te studeren, dat ik klaar was met school.

Hoe gaat het nu?

Zo dat is weer even geleden! De tijd gaat snel! Alweer 4 maanden geleden slikte ik mijn laatste pillen, wat een bijzondere dag was dat en wat een bijzonder verrassingsfeestje had ik een week later ♥Lange tijd vond ik het niet nodig om een blog te schrijven, wat moet ik zeggen? Gaat het goed of valt het me tegen? Ik wist het even niet te verwoorden.

Het aftellen is nu echt begonnen...

Vrijdag ga ik voor de één na laatste keer mijn pillen ophalen! Nog 2,5 maand en dan zit mijn behandeling erop, dan gaat de champagne open en gaan we het leven NOG harder vieren!Joost en ik hadden het er laatst over dat we 2,5 jaar geleden tegen elkaar zeiden ‘Hoe bizar lang is 2,5 jaar, dat gaat echt nooit voorbij!’ en nu is het dan al bijna zover.

2017 bedankt!

Zoals je hierboven kunt zien is 1 ding in ieder geval goed gelukt, precies een jaar later ben ik van een kort pittig kapsel naar half lang haar gegaan!En Wat zal ik verder eens zeggen over 2017…Is het voorbij gevlogen? Hmm nee.Ging het dan extreem langzaam voorbij? Nee dat eigenlijk ook niet.Was het een top jaar? Alles behalve zelfs.

Viora ben je eigenlijk genezen nu?

Deze vraag krijg ik heel vaak. Ik merk dat velen van jullie heel graag willen weten hoe alles precies in elkaar zit maar het allemaal moeilijk te begrijpen vinden en het soms ook eng vinden om door te vragen. Dat snap ik. Ik heb er zelf ook lang over gedaan om goed te snappen hoe leukemie nou eigenlijk wordt behandeld en ik merk vaak genoeg dat ze zelfs in het ziekenhuis mijn behandeling ingewikkeld vinden en niet dagelijks meemaken.

Vakantie, onze challenge en nominaties!

Ik kan wel zeggen dat dit een maand was met heel veel hoogtepunten:Mijn lichaam functioneert normaal, We zijn op vakantie geweest,De challenge is gewonnen, Ik ben genomineerd voor zowel een Viva400-award 2017 als de Fitlist 2017 van Women’s Health en als kers op de taart gaan we naar Disneyland Parijs!

Zonder dalen geen pieken!

Ik kijk naar buiten en zie het sneeuwen. Ineens bedenk ik dat dit het perfecte moment is om weer eens een blog te schrijven. Want na mijn nachtje ziekenhuis begin november heb ik jullie niet meer laten weten hoe het gaat.Nou ik zal maar meteen vertellen: het gaat goed! Hoe snel het bergaf kan gaan, gaat het met hetzelfde tempo gelukkig ook weer bergop. 🙂

Geen prednison meer, afvallen en de sportschool!

Hallo daar!Uit verschillende hoeken kreeg ik de vraag of ik weer eens een update wilde geven op mijn blog. Ik riep dan snel ‘er is niet zoveel nieuws..’ maar later dacht ik; geen nieuws is hartstikke goed nieuws Viora en dat mag je ook melden!

Het ging zo goed...

De titel zegt het al, het GING goed…Ik vind het zo vervelend om te moeten zeggen want het is juist zo fijn om aan mezelf te merken dat alles weer verbetert en vooruitgaat; dat mijn haar zo snel groeit, mijn lichaam zijn oude vorm weer aanneemt (BIJNA 10 KG ERAF, JA!!) en langzaamaan niemand meer aan me ziet dat ik ziek ben.Klachten

We gaan weer de goede kant op!

Op 17 juni vertelde ik dat ik 20 stappen achteruit had gedaan. Ik moest stoppen met al mijn medicatie en voelde me slecht. Als je lichaam je zo in de steek laat door de zware medicijnen dan lukt het soms in je hoofd ook niet meer om alles op een rijtje te houden. Dat gevoel vond ik vreselijk want ik weet dat ik echt sterk genoeg ben voor dit alles maar toch voel je je soms even heel machteloos.

20 stappen achteruit...

Ken je die grap van dat meisje met die enorm goede leverwaarden? Die is dus allang weer achterhaald….🙋 Sinds mijn laatste blogpost ging ik me alleen maar slechter voelen. Op 7 juni moest ik terug voor bloedcontrole en het ophalen van mijn maandelijkse dosis pillen. Aangekomen op de afdeling kreeg ik meteen een zak pillen naar me toe gegooid en mocht ik van de verpleegkundige weer gaan.

De chemo is opgehoogd, helaas...

Het lijkt wel alsof wij alleen maar op vakantie zijn, mijn vorige blogpost ging namelijk ook over vakantie en daarna plaatste ik 2 vlogs over Ibiza. Dat vloggen is trouwens heel goed bevallen, super leuk om te doen en op deze manier hebben we voor altijd een leuke video om terug te kijken!

Vakantie en even een update!

Het is weer even geleden dat ik wat van me heb laten horen en meestal is dat een goed teken. Het klinkt raar maar ik ben dan een beetje inspiratieloos voor een nieuwe blogpost 🙂 ‘Zal ik iedereen vermoeien met dat het wel stabiel gaat nu? mwaaa….’

Een avondje op de spoed doet goed(of niet..)

Het was weer eens zo ver. We waren er al een paar maanden niet geweest dus werd het wel weer eens tijd voor een bezoekje aan het spoedeisende hulp. Geintje natuurlijk, het liefst kom ik daar nooit meer!

Mag het ietsjes minder egoistisch?

Ik moet jullie iets belangrijks vragen….Vrijdag bereikte mij het nieuws dat er bij Rosan Boersma, een jonge vrouw van 33 jaar, opnieuw leukemie was geconstateerd.

Er valt nog veel te verbeteren in de zorg

Het was weer even radiostilte, maar hier ben ik weer. Nu zien jullie ook gelijk mijn compleet vernieuwde site met unicornlogo! 🙂

Hoofdstuk ruggenprikken: closed!

Zo dat was het dan! De allerlaatste. Bijna ging ik gister weer naar huis zonder prik.De verpleegkundige maakte namelijk al mijn pillen klaar en toen ik aan haar vroeg hoe laat de neuroloog kwam keek ze me vragend aan: Heb je vandaag een ruggenprik?

2016 je wordt bedankt!

Tja, wat zal ik zeggen over 2016?Is het voorbij gevlogen? Nee absoluut niet.Kroop het jaar voorbij? Nee eigenlijk ook niet.Kende dit jaar hoogtepunten? Ja zeker.Kende dit jaar dieptepunten? Nog veel meer.

Een klein dierenvriendje en meer ziekenhuis bezoeken dan gepland

Zo graag zou ik mijn blogpost willen beginnen met de woorden: het gaat beter! Maar helaas het gaat helemaal nog niet beter. Voor mijn gevoel mag ik nog even niet meedraaien in de maatschappij. Moet ik pas op de plaats doen en veel rust nemen.Dat voelt gewoon zo oneerlijk en is denk ik ook alleen te begrijpen als je zelf in dit schuitje zit. Iedereen gaat ‘door’ behalve ikzelf, zo voelt het…

Leverproblemen, ruggenprik, bloodpatch en ook nog verhuisd!

Het is alweer bijna een maand geleden dat ik iets van me heb laten horen via m’n blog. Tijd voor een update dus want er is weer veel gebeurd! Allereerst: WE ZIJN VERHUISD!

Een moeizame start

Met volle tegenzin ging ik samen met m’n moeder op maandagochtend richting het ziekenhuis.Ik kreeg een eigen kamer toegewezen op de afdeling en er werd bloed afgenomen. Hiermee werd bepaald of de ruggenprik gegeven mocht worden. Al snel was de uitslag bekend, deze was heel netjes en dus kon de prik doorgaan.

De eerste fase zit erop!

Zoals beloofd zou ik jullie op de hoogte houden van de uitslag van mijn beenmergpunctie en het verdere verloop van mijn traject.Gister om half 11 was het dan zover, samen met m’n ouders en Joost hadden we een afspraak bij mijn hematoloog. Hij bracht het goede maar ook wel verwachtte nieuws: het beenmerg is nog steeds schoon!

Even rust...

Alweer 11 dagen geleden kreeg ik mijn laatste chemo van deze kuur. Natuurlijk was ik blij dat dit de laatste was, maar ik wist ook: nu gaat de ellende pas beginnen, nu ga ik me pas kl*te voelen. En geloof me daar is ook geen woord van gelogen. Ik zal jullie besparen wat voor ellende er precies allemaal voorbij is gekomen maar helaas was, en is het nog steeds alles behalve ‘fissa’ in mijn lichaam.

Halverwege kuur 7

Zo, dat extra weekje rust heeft me goed gedaan!Niet alleen omdat mijn lichaam even iets langer de tijd had om te herstellen, maar ook om te vieren dat we de sleutel kregen van ons nieuwe paleis!Even te relaxen en niet geleefd te worden door het ziekenhuis! Ik ging de challenge met mezelf aan om 7 hele dagen niet in het ziekenhuis te komen en die is zeker gelukt! 🙂

2 zakjes bloed, veel morfine en uitstel

In mijn vorige blog sloot ik af met de de controle die op maandag gepland stond, laat ik daar dan ook maar weer mee beginnen in dit verhaal:

Het picc-lijn avontuur en MTX-kuur

Eigenlijk wilde ik jullie vorige week al even op de hoogte brengen van de enorme tegenslag die ik had met het plaatsen van mijn nieuwe picc-lijn maar ik had er even de puf niet voor en al snel volgende de opname voor de MTX-kuur en ook toen lukte het me even niet om een blogje te typen.

Kuur 6 is eindelijk gestart!

Het is weer even geleden dat ik wat heb laten horen, maar ik moest even de moed verzamelen tussen alle ziekenhuisellende door om een ‘mooi’ verhaal te maken